Εφαρμόζεται απευθείας πάνω στο δέρμα.

Τα κύρια ενεργά συστατικά είναι οι σαπωνίνες του κισσού (hederin και hederacosides), στερόλες (στιγμαστερόλη και σιτοστερόλη), πολυαλκανίες, γλυκοζίτες (κυρίως ρουτίνη και καμπφερόλη), τανίνες και καροτένιο.

Το φυτό χρησιμοποιείται συχνά στην αγωγή νόσων όπως η δερματίτιδα, εγκαύματα, ρευματοειδή αρθρίτιδα και ρευματικούς πόνους.

Ο κισσός ήταν γνωστός στην Ελλάδα από την εποχή του Ομήρου και ονομαζόταν «Διονύσιος», επειδή ήταν αφιερωμένος στο θεό Διόνυσο. Οι αρχαίοι Έλληνες έστεφαν με κισσό αγάλματα του Διονύσου, τους ποιητές και τους πότες, επειδή τον θεωρούσαν σύμβολο της αθανασίας και αντίδοτο στην πονοκέφαλος της μέθης.

Εκτεταμένες αναφορές στο κισσό κάνει ο Θεόφραστος στο έργο του «Περί Ιστορίας των φυτών», και ο Διοσκουρίδης, ο οποίος τον θεωρεί πανάκεια για πολλές ασθένειες.

Το λάδι κισσού είναι η πιο αποτελεσματικό λάδι για την κυτταρίτιδα και το τοπικό πάχος, καθώς έχει λιποδιαλυτική ικανότητα. Λειτουργεί με τη μείωση της κατακράτησης υγρών, βοηθώντας το να τα αφαιρέσει από το σώμα. Συχνά χρησιμοποιείται στην κατασκευή των προϊόντων αδυνατίσματος και την πρόληψη των κιρσών.

Κατάλληλο για εξωτερική χρήση.